Trees are Sanctuaries

(scroll down for English text)

Marian Hulshof en Leli Hoch houden Open Atelier en expositie in de Theekoepel van Park Vijversburg. Iedereen kan binnenlopen, terwijl wij aan het werk zijn.
Geniet ook van het park met volwassen bomen in zomertooi, en de historische en hedendaagse architectuur.

Bomen zijn toevluchtsoorden
Met eerbied kijk ik op naar solitaire bomen. In hun hoogste takken ritselt de wereld. Hun wortels rusten in oneindigheid, zonder zichzelf daarin te verliezen. Met alle kracht van hun leven strijden ze slechts voor één ding: zichzelf te verwezenlijken in overeenstemming met hun eigen wetten.
In hun jaarringen en littekens is hun hele geschiedenis te lezen: alle strijd, al het lijden, alle ziekte, alle geluk en voorspoed.
Bomen zijn toevluchtsoorden. Wie met ze kan praten en naar ze kan luisteren, begeeft zich in het zuivere leven, onbezoedeld door voorschriften, waar men slechts hoeft te zijn wat men is. Dat is thuiskomen. Dat is geluk.

Vrij naar Hermann Hesse, Bäume, Betrachtungen und Gedichte

Marian Hulshof over haar werk
Marian Hulshof maakt kleurrijke schilderijen met textiel en verf op linnen. Ze gaan over groeien, voortplanten en afsterven. Een veelvoorkomend thema is boomwortels, die staan voor onze geworteldheid in het verleden en onze kracht in het heden.

————————————————————————————————-

(English)
Marian Hulshof en Leli Hoch have Open Studio and Exhibition in the Tea Cupola of Park Vijversburg. Visitors of the Park can walk in and out while we are working on our art.
Enjoy also the lovely Park with her mature trees and her historic and contemporary architecture.

Trees are sanctuaries
I revere solitary trees. In their highest boughs the world rustles.
Their roots rest in infinity, but do not lose themselves there. They struggle with all the force of their lives for one thing only: to fulfil themselves according to their own laws. In the rings of its years and its scars one can read its whole history: all its struggle, all the suffering, all the sickness, all the happiness and prosperity.
Trees are sanctuaries. Whoever knows how to speak to them, whoever knows how to listen to them, can learn the truth, undeterred by precepts, wanting only to be what one is. That is home. That is happiness.

Inspired by Hermann Hesse, Bäume, Betrachtungen und Gedichte

Both artists find each other in their love for nature and needlework. Leli works with materials from nature. Marian makes compositions of scenes in nature with paint and fabrics.

View from the Tea cupola

Leli Hoch about her work:
“My focus is on the relationship between humans and nature, which I explore mostly directly in nature in a site-specific way but also removed in a studio setting. Humans have manipulated nature for millennia. I investigate the impact of the human hand on nature in very direct and basic ways.

Manipulation – from Latin manus “hand” and plere “to fill”.
A sense of skillfully handling an object or a person to one’s own advantage.
In my art I often dedicate time and effort to a seemingly transient yet perfect object like a leaf. Combining old-fashioned hand-craft techniques with a fragile material like a leaf shows the delicate nature of it. How I work and the use of fresh or dried leaves highlights the balance of fragility and strength of the leaves but also makes the destructive and senseless (ab)use of nature by humans visible.
Earth, pure earth, is a material I love to work with, too. It also speaks about human manipulation of nature – breaking the earth, digging in, firing it, smashing it, grinding it, using the minerals found underground in the earth – all of it connected to the human hand guided by the human mind.
Sometimes my work is ephemeral, made in situ and after completion and documentation left to disintegrate or decompose.”
www.lelihoch.com  

————————————————————————————————-

Arjan Hut schreef voor deze tentoonstelling een gedicht. Hij droeg het voor op zondag 16 juli 2023.

ALLEEN IN JOUW HOOFD MAG IK NAAR BUITEN
stormachtige afsluiting open atelier

nu:  elk bos te koop staat
en ieder blad bekeken door een kleurloos oog
en achter de gordijnen
een kind woont dat zegt “hier zit ík al”

spoken buiten in de wilde ochtend
uit de grond gestaltes op
en voor de ramen hangen bomen
zacht van stof en stilte

nu:  kijk je door het glas
naar het bos waar niemand is

zon valt door de takken
als op de bladzijden van een oud boek

van blad naar blad bloedt kleur door een
netwerk van de fijnste littekens

schilder, pak je naald en draad en rijg de kleuren aan elkaar!

je noemt ze brandweer donker /  a longing to wander
je noemt ze zachtblauw heelal /  when i hear the trees rustling
je noemt ze cerise roest /  trees are sanctuaries
je noemt ze lichtgevend zalm / i am the smallest scar

nu:  zetten bomen stilte om in wind

de wind rijgt, de wind woedt, de wind loeit:
“niemand weet hoe mijn oog groeit
in een veld van zacht blauw gras”

Arjan Hut, 16 – 7 – 23

————————————————————————————————-