‘Marian Hulshof maakt gebruik van gedurfde materialen. Zij naait fluwelen en satijnen stoffen op schilderslinnen. Opgevuld ontstaan zo kronkelende wortels en bomen. Het bos wordt vervolgens verder geduid met een felgekleurd palet acrylverf. Met deze “onnatuurlijke” materialen bezweert Marian het archetypische gevaarlijke en verboden woud. Ze laat ons wandelen en ontdekken in een avontuurlijk landschap dat je verleidt en omarmt.
Zij toont kwaliteit met passie en een slimme beheersing van haar bijzondere materiaalgebruik.’
Jeanine de Boer en Petra Kooistra (Kunstbureau ARTeria, 2011)

______________________________________________________________

‘Een waar kunstwerk is een ervaring die een geheel nieuwe kijk oplevert. Dat overkomt me niet vaak, maar sinds ik jouw werk gezien heb, kijk ik anders naar bomen. Ze verwonderen mij opnieuw.
Je hebt de gave de ziel van bomen op een geheel eigen manier bloot te leggen. Dat doe je met prachtige kleuren en verrassende composities.’
Alex Kooistra (kunstenaar, 2012)

______________________________________________________________

‘Je werk valt op door detaillering en monumentaliteit. Het is origineel, vernieuwend en verrassend, die begrippen liggen in elkaars verlengde. Het belangrijkste van deze is de originaliteit. Daar bedoel ik mee dat er sprake is van een bron die het handelen bepaalt. Deze bron is volkomen fris en verfrissend.’
Johan van Oord (hoofd Beeldende Kunst aan de KABK, Den Haag, 2008)

______________________________________________________________

‘Langzamerhand verander ik van een schrijver in een wandelaar. Een wandelaar die zich op een zonnige lentedag door een bos beweegt, genietend van de kleuren, geuren en vormen om zich heen. Hij komt een boom tegen en verbaast zich over de vorm, de bladeren, het licht van de zon erop. Zijn blik gaat naar beneden en volgt de stam van de boom, die uitloopt in een netwerk van wortels. Grote dikke wortels, die zich langzaam vertakken in steeds kleinere uitlopers. Hij lijkt door de grond heen te kijken, verwonderd over alles wat hij niet kan zien. Ineens vraagt hij zich af, of er fysieke vormen uit zijn lichaam kunnen groeien als hij blijft staan, die net als de boom, met eindeloze vertakkingen geleidelijk opgaan in de omgeving.’
Emile de Jong (kunstenaar, fotograaf, 2008)

______________________________________________________________

‘De schilderingen van Marian Hulshof prikkelen de tastzin minstens zo hevig als het oog: door middel van hun visuele en tactiele verleidelijkheid brengen ze ons buiten onszelf: de kracht van de verleiding brengt je uit balans. Het schilderij Kisseshersister is expressief, het dynamisch materiaalgebruik in de lucht plaatst de verfijnd gestileerde figuren op de voorgrond in een vreemd daglicht; dreigend misschien, maar zeker ook onderhuids opwindend.’
Roland Schimmel (docent Academie Minerva, Groningen, 2007)

______________________________________________________________

Gebrandschilderd Raam
een kathedraal
in het wold
transparant
vol kleur
nog meer emotie
androgyne figuren
een man … een vrouw
vol toenadering
aantrekking en afstoting
we blijven immers onszelf
een gebrandschilderd raam
in het wold
zacht wiegend
op de wind uit het oosten
waar ooit de wijzen vandaan kwamen
sacraal
of een uitdaging
voor de eronderdoor
rijdende fietser
naar een nooit
te eindigen horizon
vol aantrekkingskracht
Chris de Boer, Mythe van de Natuur (2012)

______________________________________________________________

‘Marian Hulshof fan Hurdegaryp wurdt ta de 30 bêste nijkommers fan Nederlân rekkene. Se makket wurken dy’t ynspirearre binne op de foarmen fan beamme- en plantewoartels. Sels neamt se har wurken skilderijen, mar eins dekt dy namme de lading faaks net. It binne trije-diminsionale stikken dêr’st oankomme wolst, dy’t sjen litte hoe’t beammen en planten de loft en it wetter opsykje. Ferskate technyken brûkt Marian, fan spuite met ferve oant tekstyle wurkfoarmen.’
Omrop Fryslân (ter inleiding op de uitzending over Marian Hulshof, 2011)

______________________________________________________________