Tekenen en naaien heb ik mijn hele leven gedaan, maar pas op mijn vijftigste ging ik naar kunstacademie Minerva, een late roeping. Daarvóór was ik docent communicatieve vaardigheden (Nederlands, Frans, en Spaans) op Hogeschool van Hall Larenstein in Groningen en Leeuwarden.
Ik ben geboren in Zeddam, gelegen in een bosrijk gebied tegen de Duitse grens, in Gelderland. In de bossen is mijn liefde voor bomen ontstaan. Het zijn oude wezens in de natuur, die ongegeneerd hun voortplantingsdrift uiten. Wat ze meegemaakt hebben is zichtbaar. Daar waar ze de concurrentie aangaan met de cultuur, omhelzen ze die en zetten hem naar hun hand. Daar zijn mensen gevoelig voor.
Bomen staan centraal in mijn werk, ik abstraheer ze en geef er betekenis aan: kracht, vitaliteit, flexibiliteit, aanpassingsvermogen aan indringers, liefdevolle opname en omhelzing.
Ik vertel over de serie ‘Angkor’ en over het drieluik ‘Where do you go’. Daarna beantwoord ik vragen uit het publiek.
Angkor
Ik bezocht het tempelcomplex van Angkor, dat 160 vierkante kilometer beslaat en ruim honderd archeologische gebouwen omvat. Angkor is de historische hoofdstad van het Khmer Keizerrijk, gebouwd van de negende tot de dertiende eeuw, het culturele en spirituele hart van Cambodja.
Het keizerrijk van Angkor raakt in verval nadat er wegen aangelegd worden. Daardoor komt er contact met de buitenwereld, waardoor ook vijandelijke troepen de tempels kunnen bereiken. De mensen trekken weg. Dan neemt de natuur het over. De tempels worden overwoekerd door het omringende oerwoud, blijven eeuwenlang verborgen en worden wakker gekust in de twintigste eeuw. De strijd tussen natuur en cultuur komt steeds in mijn werk terug.
In de schilderijen zijn de grillige vormen van de vervlechting te zien.
De serie is gemaakt met waterverf op papier. Daaroverheen komt een transparante primer. Die is nodig, omdat ik het schilderij afmaak met olieverf, die glad is aangebracht.
Waterverf en olieverf gedragen zich totaal verschillend. Door deze techniek toe te passen kan ik de voordelen van beide materialen gebruiken: waterverf kan ik zeer nat aanbrengen, het materiaal droogt grillig op. Met olieverf zet ik het schilderij naar mijn hand.
Mijn meeste schilderijen zijn een explosie van kleur, maar de serie Angkor is beheerst van kleur, omdat het onderwerp daarnaar vraagt.
Drieluik Where do you go
Het procedé voor dit wandvullende kunstwerk is erg arbeidsintensief.
Ik teken een compositie op papier en daarna op schilderslinnen. De compositie neem ik over op katoen. Dit wordt de onderlaag voor de genaaide onderdelen. Op het katoen komt fiberfil en een genaaide toplaag van gekleurde textiel. Daarna maakt ik een onderlaag van vloeiende verf op het schilderslinnen, waarop in de genaaide delen bevestig. Dat doe ik op drie manieren: met de hand genaaid op het linnen, aan de achterzijde over de rand geniet en met boekbinderslijm.
Het geeft mij een enorme bevrediging om orde aan te brengen in de chaos.
Mij spreekt het citaat van Ilya Prigogine & Isabelle Stengers aan: ‘Het leven is geen product van toeval maar van natuurlijke processen, die orde creëren en die ruimte laten voor spontaniteit.’
Deze spreuk is in grote mate van toepassing op het schilderij Where do you go. De voorstelling is één grote chaos, er is enorm veel te zien, iedereen ziet er andere dingen in, maar om die chaos te maken is orde nodig.
De bron van dit schilderij is een omgevallen boom in New Forest. De natuur mag daar zijn gang gaan. Dus je treft een ravage van omgevallen bomen aan. Er zijn afgescheurde takken, stukken die aan het vergaan zijn en andere waar leven in zit, wortels die opgewipt zijn uit de grond, uitgespoeld door de regen en zwevend door de lucht.
Geld
Een toehoorder merkt op: ‘Misschien een foute vraag, maar zit er ook een commerciële kant aan je werk, wil je dit graag verkopen?’
Mijn antwoord: ‘Jaa, ik wil dit graag verkopen.’
‘Oh, toch wel?’ Dit bracht enorme consternatie teweeg in het publiek.
Ik: ‘Waarom wil ik het verkopen? Je kunt het commercieel noemen, maar een kunstenaar is meestal niet commercieel. Als die een fatsoenlijk uurloon zou berekenen, wordt het kunstwerk te duur en verdient ze niets. Als je echt geld wilt verdienen, moet je een ander beroep kiezen. Maar wat het geld voor mij wel betekent is waardering . Dat mensen geld ervoor over hebben vind ik fijn.
En je hoeft niet per se een schilderij te kopen, om ervan te genieten. Als de prijs te hoog is voor je budget, kunt je altijd nog een catalogus kopen, waar de meeste van deze werken in staan.’
6 januari 2019, Marian Hulshof
___________________________________________________
